[8] ocena bloga: no-control-niall-horan.blogspot.com

Adres: no-control-niall-horan

Autor: Ann Horan

Tematyka: Fanfiction o Niallu Horanie

Autorka oceny: Melodia

Pierwsze wrażenie (8/10):

Na blogu panuje dość ponura atmosfera. Odniosłam takie wrażenie zapewne przez kolory granatowy i szary przeważające na stronie. Adres Twojego bloga brzmi: no-control-niall-horan, co w tłumaczeniu na nasz ojczysty język oznacza „brak kontroli”, pomijając imię i nazwisko domniemanego głównego bohatera. Napis na belce brzmi po prostu „No control”. Mam wrażenie, że zetknę się z kolejnym opowiadaniem, w którym jeden z członków One Direction jest agresywnym mężczyzną, który nie daje sobie rady ze swoją osobowością i podporządkowuje sobie każdą spotkaną dziewczynę. Nie wiem, być może się mylę i mam nadzieję, że tak jest, bo nie przepadam za historiami tego typu. Osobiście nie dodawałam bym do adresu  członu „Niall Horan”, te słowa za dużo zdradzają. Z miejsca wiem, o kim będę czytać, a osobiście wolę dowiedzieć się tego później; wtedy mam większą ochotę zabrać się za czytanie.

Widzę, że na blogu panuje ład i porządek, a to zawsze bardzo u mnie punktuje. Zadbałaś o odpowiednią szatę graficzną, co nadaje stronie przyjemnego wyglądu. Jednak o tym w punkcie niżej. Ogólne wrażenie jest dobre, kilka domysłów już mam i teraz pozostaje mi przejść do czytania, aby sprawdzić, czy są one prawdziwe.

Wygląd (6/6):

Układ szablonu jest trójkolumnowy, a tło nieruchome. Na nagłówku, który znajduje się nad postem, widzimy Nialla Horana we własnej osobie, członka popularnego zespołu One Direction. Chłopak wygląda jakby gdzieś podążał z dość niewesołą miną. Nie wiem, czy wybór zdjęcia jest przypadkowy, czy tak miało być, ale automatycznie mam wrażenie, że moje domysły z pierwszego punktu zaczynają się sprawdzać. Tego członka boysbandu rzadko można zastać na zdjęciach bez uśmiechu na twarzy. Kolory, tak jak wcześniej wspomniałam, są dosyć ponure, dominuje granat oraz odcienie szarości. Ogólnie nagłówek bardzo mi się podoba, wszystkie tekstury ze stocków są ładnie ze sobą stopione. Napis, znajdujący się po obydwu stronach postaci, brzmi: „Still I call it magic. When I'm next to you.”, co mniej więcej oznacza: „Nadal nazywam to magią. Kiedy jestem obok ciebie.”  Cytat ten bardzo mi się podoba. Jest taki delikatny i sprawia, że mam ochotę przeczytać bloga jak najszybciej.

Czcionka jest czytelna i przejrzysta. Nic mi się nie zlewa przed oczami, co bardzo mnie cieszy, bo nie cierpię, kiedy mam do czynienia z blogiem, na którym ledwo co widać literki.

Ogółem szablon jest bardzo ładny i widać, że blog jest zadbany.

Treść (45/50):

Troszkę brakuje mi tutaj informacji, gdzie dokładnie rozgrywa się akcja opowiadania. Jak na razie wywnioskowałam tylko, że jest to jakieś małe miasteczko, nic więcej nie jestem w stanie wynieść z tego, co opisałaś. Czas akcji zakotwiczył się we współczesności, więc życie głównych bohaterów niewiele powinno się różnić od naszego.

Na początku historii poznajemy główną bohaterkę, młodą dziewczynę o imieniu Jessica. Ma ona dwadzieścia dwa lata, mieszka samotnie, gdyż dowiadujemy się, że jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Mam wrażenie, że mimo wielkiej tragedii, która ją spotkała, Jess radzi sobie ze wszystkim bardzo dobrze. Jej przyjaciel Thomas, bardzo ją wspiera. Podoba mi się to, jak wykreowałaś bohaterów oraz tę więź przyjaźni, która między nimi istnieje. Po pięciu rozdziałach wnioskuję, że mogą liczyć na siebie w każdej sytuacji i pomagają sobie wzajemnie. Zwłaszcza, że przy wydarzeniach, które rozegrały się w opowiadaniu, wsparcie jest im jak najbardziej potrzebne. Z niemałą satysfakcją stwierdzam, że moje początkowe domysły, co do tego opowiadania, sprawdziły się w dużej mierze. Jessica jest nękana przez tajemniczego blondyna w kapturze, który śledzi ją na każdym kroku. Naprawdę bardzo podoba mi się to, jak budujesz napięcie. Te podrzucanie liścików przez chłopaka, jego włamanie... Nic dodać, nic ująć. Siedziałam przed monitorem i wprost nie mogłam się oderwać od tej historii. Mam zastrzeżenie tylko do jednej rzeczy. Nielogiczne wydaje mi się to, że Jess, mimo zagrożenia ze strony jej prześladowcy, chodzi normalnie po mieście, a kiedy widzi wroga, będąc na cmentarzu, pokazuje mu język i po prostu siedzi przy grobie rodziców. Większość ludzi bałaby się wytknąć nos za drzwi mieszkania.

Opisy wychodzą Ci genialnie. Czułam się, jakbym ja sama była w świecie tworzonym przez Ciebie i razem z Jess przeżywała te chwile grozy.

Masz bardzo bogate słownictwo, co pozwala mi sądzić, że dużo czytasz. Dzięki częstej lekturze nieświadomie zapamiętujemy słowa i przelewamy je na klawiaturę bądź papier. Twój styl nie pozostawia wiele do życzenia. Miałam wrażenie, że czytam jakąś dobrze napisaną książkę i cały czas chciałam więcej.

Fabuła sprawia wrażenie dokładnie przemyślanej. Nie piszesz spontanicznie i chwała Ci za to, bo w przeciwnym razie skrzydła nam opadają po kilku rozdziałach. Do dialogów nie mam żadnych zastrzeżeń. Są napisane poprawnie.
Muszę przyznać, że mimo mojej początkowej niechęci do czytania opowiadania o takowej tematyce, jestem mile zaskoczona. Naprawdę bardzo się wczułam w Twoją historię i z pewnością będę śledzić dalsze losy bohaterów.

Błędy (9/10):

Ze względu na to, że popełniasz bardzo mało błędów, pozwoliłam sobie sprawdzić tylko dwa pierwsze posty i jeden ostatni.

Prolog

Byłam zbyt słaba, żeby otworzyć oczy, ale po zapachu perfum rozpoznałam Jego. - „jego" z małej litery.

Rozdział pierwszy

Odwróciłam się, tylko raz, ale od razu tego pożałowałam. - zbędne przecinki.

Po głębszym zastanowieniu się, czy światło padające mi prosto na twarz będzie przeszkadzało w zaśnięciu, stwierdziłam, że muszę wstać. - brak przecinków.

Łączyła nas prawdziwa przyjaźń na dobre i na złe, i nic więcej. - zbędna literka i.

Rozdział piąty

Nie musiałam mu wyjaśniać, co się stało, po prostu dał mi się wypłakać i cierpliwie poczekał, aż się uspokoję. - brak przecinka.

Te wspomnienia ciągle były w mojej głowie i zawsze mogłam do nich wrócić, ale już od dłuższego czasu przestały nawiedzać mnie we śnie, dlatego dziwi mnie, że wróciły tak nagle. - zmieniałaś czas, powinno być dziwiło.

Ilość błędów, którą znalazłam jest minimalna. Gratuluję więc dobrego wyniku i mam nadzieję, że zniwelujesz również te, które Ci wytknęłam.

Ramki (8/10):

Oto zestaw ramek znajdujących się na Twoim blogu:

Strona główna

Bohaterowie - umieściłaś tutaj gify bohaterów oraz ich imiona nazwisk i wiek.

Pytania do mnie i nie tylko XD - zakładka, w której czytelnicy mogą zapytać o Ciebie lub bloga. Radziłabym Ci wyrzucić z tytułu to „XD". Wygląda to nieestetycznie i w ogóle nie rozumiem, po co je tam umieściłaś.

Postanowiłam założyć tą stronę tak z samej ciekawości. - tę

Spam - wiadomo.

Miejsce na reklamowanie blogów i informowanie o kolejnych rozdziałach na Waszych blogach. :) - kropka przed emotikonem.

Rozdziały - spis treści.

Liebster Awards XD - miejsce, w którym umieszczasz nominacje LBA. Tutaj znowu polecałabym wyrzucić „XD" z nazwy.

Mój 2 blog - link, przenoszący nas do Twojej drugiej historii. Liczby zapisujemy słownie.

Mój 2 blog - Mój drugi blog.

Ocenialnia - button do Ostrza Krytyki.

Spis - button spisu opowiadań o One Direction.

Spis Fanfiction - link, przenoszący do spisu fanfiction.

Punkty dodatkowe (2/5):

+1 - za świetny styl pisania;

+1 - za napięcie, towarzyszące mi przy czytaniu.

Suma: 78/90 ≈ 86,6% 

Ocena: bardzo dobry (5)